Beste AMVJ-ers,

Tjonge, tjonge, wat een dag. Dat was van te voren niet verwacht, maar uiteindelijk werd het voor de meeste van ons een prachtige dag. En niet alleen vanwege het weer, maar daar later iets meer over.

Vandaag was de tweede speeldag van de wintercompetitie. Van de voorgeselecteerde lijst bleven er gisterenavond (om 18:00) slechts 19 inschrijvingen over. En foei, foei, foei - vanmorgen schreven nog eens 5 leden zich uit!  Helaas gingen zij een leuke middag missen.

O.a. het prachtige weer, waarmee wij allen verrast werden. Een zalig zonnetje, een strak blauwe lucht en een aangename temperatuur. En dat alles voor niks. Dus iedereen was ook heel goed gemutst, toen een ieder op pad werden gestuurd om op de vastgestelde hole te beginnen in de polder. 

Nu volgt stukje over een gebeurtenis, die de schrijver zelf heeft meegemaakt hedenmiddag

Vandaag moest ik beginnen op hole 18 - je weet wel bijna helemaal achteraan! Voor mij was dat niet zo erg deze keer, want door een voetblessure had besloten vandaag gebruik te maken van een van de buggy's. Mijn eerste afslag op hole 18 ging prima, maar belandde in de laatste sloot voor de green. Een tweede afslag vanaf de tee werd met hetzelfde resultaat bekroond. Dan bij de volgende slag, met mijn p-tje over dit water op de green, eindelijk! Maar dan er nog in!
Een flight-genoot was zo vriendelijk om de vlag uit de hole te nemen om een eventuele belemmering voor de bal weg te nemen. Nu mijn put. Wel, kaarsrecht af op de hole ging deze bal met een klein sprongetje over de hole! Als de pin was blijven staan, was de bal hoogstwaarschijnlijk in de hole belandt. Maar ja dat weten we niet. Nu een extra slag. Totale score: 7 slagen! 
Mijn flightgenoten respectievelijk: 4 en 5 slagen. Geen slecht begin. Op naar hole 10.

Na een moeizaam traject via een wat minder gebruikelijke route door het "bos".
Niet over het voorbereide pad, maar deze stoere wandelaars namen het rechter pad over vooral met lang gras bedekte bodem. Voor hen was dat geen probleem, want zo te zien waren zij deze ondergrond wel gewend. Maar mijn buggy had wel enige problemen om deze jungleachtige condities te overmeesteren. Maar met een klein beetje duwhulp sloegen wij ons door deze condities.

Eindelijk waren wij bij de afslag van hole 10 aangekomen. De weg was vrij. Iedereen was er op gebrand om zijn balletje zover mogelijk te kunnen slaan. Natuurlijk ik ook, ik ging er helemaal voor - soms speel ik wel eens tactisch, maar vandaag dacht ik: ik ga ervoor! Over de tweede sloot moet ik toch wel kunnen komen.. Dus niet. Het balletje bleef er net voor liggen, maar dat had ik niet gezien. Zoals je bij golfers wel meer tegenkomt: zelfoverschatting! Dus in dit geval bij mij ook. Ik stuurde mijn buggy naar de omgeving van de plaats waar ik dacht, dat deze neergekomen was. De opmerking van Paul, flightgenoot, die mij al aangaf waar de bal lag, heb ik niet gehoord, dus zocht ik natuurlijk op de verkeerde plaats. Hierdoor moest ik weer met mijn buggy terug naar de overkant van de laatste sloot; het bruggetje over. Dat ging goed, maar toen gebeurde het!

Dit is mijn eigen analyse, want er waren geen directe ooggetuigen, die het voorval zagen of vastgelegd hebben. Van het bruggetje afkomend en bijna meteen een rechtse bochtje maken, dan kom je in een zacht glooiende helling terecht, waardoor een oversturing plaats vond, welke ik niet op tijd kon corrigeren en de buggy niet direct kon stoppen, want de remmen werkten niet! Waarschijnlijk hield ik het gaspedaaltje te lang vast. Maar ik kwam wel tot stilstand. Deels, aan de linker kant nog op de wal kant, en deels, rechtsachter in het water! Tot stilstand gekomen, helde de buggy met bestuurder naar rechts.

Door snelheid van handelen kon ik nog verhinderen om met buggy en al in de sloot om te vallen en een geheel nat pak te halen. Nu bleef het beperkt tot mijn rechtervoet tot net bij de enkel. Natte schoen, natte broek en natte sok. Maar toch wel enigszins geschrokken. Gelukkig kwam ik weer snel tot de realiteit terug en kon mij staande houden. Dat was mijn schade, dus dat viel wel mee. Maar alleen kon ik de buggy niet uit het water/modder trekken. En daarom is ook een voordeel dat je niet alleen bent, maar in een flight zit met meerdere personen, die je te allen tijde willen helpen. Dat is ook het sociale o.a. van het golfen.

Met vereende krachten trokken wij de buggy op het droge. Maar er was geen beweging meer in te krijgen, dan alleen door te duwen of trekken. Dat was wel even schrikken. Wat nu? ANWB bellen werd er gesuggereerd. Maar dan ben je in deze uithoek een uur of vier verder (zelf ervaring opgedaan vorig jaar)! Dus eerst maar naar de verharde weg geduwd. 
De show moest go on, dus Paul en Hans gingen verder met hun ronde en ik zou proberen om met buggy bij het clubhuis te krijgen. Na enige minuten een pauze ingelast te hebben, ben ik met volle moed gaan duwen richting het clubhuis. En dat viel gelukkig mee. Het was niet zo zwaar als ik mij vooraf voorstelde.
Na toch zeker wel een kwartiertje kwam ik bij hole 19 aan. Gelukkig! Even uitpuffen!

Buggy zover mogelijk schoongemaakt en behandeld met de hogedrukluchtslang. Je zag er niets meer van. Nu het zonnetje zijn werk laten doen. Dat was een groot voordeel - lekker zonnetje - met bijbehorende temperatuur. Verwachting en hoop dat dan misschien nat geraakte onderdelen, die van belang waren voor de voortbeweging en door de vochtigheid niet meer functioneerden, zouden opdragen en de functionaliteit zou kunnen herstellen!   

Bij mijn terugkomst waren er natuurlijk diverse vragen wat er zoal gebeurd was. Summier stak ik mijn verhaal af en voor rest verwees ik ze naar de AMVJ-site onder het hoofdstuk 'verslagen'.

Zoals eerder gememoreerd over de sociale kant van ons golfers, kwamen Roel en Hans te hulp om er achter te komen of de elektronica van de buggy door de vocht aangetast was. Onderzoek of de zekering nog in orde waren, leverde een positief resultaat op. Gelukkig maar. Nog maar weer eens keer checken of nog leven is zat. En JA HOOR! De buggy bewoog vooruit en achteruit. Gelukkig maar!

Wat is nu het moraal van dit verhaal?

* houd voldoende afstand van de slootrand: minstens twee meter i.v.m. afloop glooiing
* bij voorkeur niet alléén golfen
* houd een telefoonnummer bij de hand voor een snelle sleepdienst
* advies aan bestuur om aan een buggy toe te voegen: zwemband, lieslaarzen, snorkel, etc.

Ondanks het hele verhaal van hierboven zou je bijna vergeten, dat er nog gegolfd is onder wonderschone omstandigheden. Iedereen kwam dan ook zeer tevreden over het verloop van de middag; misschien niet iedereen over het resultaat, maar dat kon de pret niet drukken.
Dus hier de uitslagen voor de tweede ronde:

Birdie
Rick Hedges op hole 2
Beste bruto speler (eeuwige roem)
Rick Hedges met 70 slagen (wederom)
en op een na: Paul Stronkhorst en Hein Niedenzu met 77 slagen.

UItslag
1st:  Paul Stronkhorst     -  34 ptn  -  fles
2de: Rick Hedges           -  32 ptn  -  fles
3de: Nelleke Scholte       -  31 ptn  -  fles

Door de lage opkomst was de prijzenpot helaas niet groter. Volgende keer hopelijk beter.
Alle winnaars van Harte Gefeliciteerd en graag allen weer tot een volgende keer.

Dan was er nog de snack, die door de horeca bereid was. Deze werden smakelijk verorberd.

Nog wat verdere discussie; hoofdzakelijk over voetbal (!) o.a. n.a.v. het ontslag van Ajax's trainer. De beste stuurlui zaten weer aan het tafeltje op het terras bij AMVJ. Heerlijke discussies!

Wel de gezelligheid kende weer geen grenzen, maar wel dat aan alles een eind komt. Na een afzakkertje, gingen de meesten weer huiswaarts. In ieder geval met een voldoening van een leuke middag.

Tot slot
Nog even jullie aandacht voor de derde wedstrijd, welke op 19 december a.s. gespeeld gaar worden. De laatste dag, dat het clubhuis dit jaar open zal zijn. Dus voor ons, golfers, de laatste gelegenheid om er weer een leuke middag van te maken. 

ALLEN ZIJN JULLIE UITGENODIGD OM MEE TE DOEN.

Aldus opgetekend door 

Adri de Greef